Wanneer je door het vlakke Westfriese landschap komt aanrijden dan rijst plotseling een enorme metalen uitzichttoren boven het weideland uit. Ooit stond hier een kasteel. Gebouwd door graaf Floris V die wel wat zag in deze plek vlakbij de Hollandse kust, Eenigenburg (wat zoveel betekent als: vlakbij het water). Het kasteel, dat nu bekend staat als ’t Huys te Nuwendore, was een zogenaamde dwangburcht. Daar woonden de soldaten die bij het minste of geringste gemor van de Westfriezen een eventuele opstand zo konden neerslaan. Het kasteel is vermoedelijk in de veertiende eeuw aan vele overstromingen ten onder gegaan. De resten zijn nog wel te bezoeken: de slotgrachten en fundamenten.
Eenigenburg heeft ook een museum. Daar wijst een levensgroot kompas naar typische kenmerken van het Westfriese landschap: naar de terpen, de Westfriese Omringdijk, de resten van het kasteel, het daglonershuisje en het verkavelde landschap waar ooit de eilanden lagen. In het dorpsmuseum leer je tegelijkertijd van alles over zijn bewóners: zoals de lotgevallen van de familie Eenigenburg die samen met hun vier kinderen in 1849 naar Amerika emigreerden. Slechts één kind overleefde de reis.